VISIE ACHTER HET PROJECT TRALIES UIT DE WEG
“Tralies Uit De Weg” is een project dat een brug wil vormen tussen de gemeenschap buiten en binnen de muren van de gevangenissen in de hoop er toe bij te dragen de kloof tussen beiden wat te dichten.
Het project vertrekt vanuit de christelijke inspiratie, met een grote openheid voor andere levensbeschouwingen.
In die ontmoeting kunnen wij elkaar bemoedigen. Dit doen wij door met elkaar in gesprek te gaan rond zingeving en kwaliteit van het leven.
Zo willen wij - op basis van gelijkwaardigheid - elkaar beluisteren in wie wij ten diepste zijn .
Vanuit deze beknopte en krachtige verwoording kunnen we de visie verder ontvouwen:
In elke gespreksgroep van ‘Tralies uit de weg’ wordt thematisch, afwisselend en gestructureerd, via allerlei methodieken, en onder leiding van een ervaren gespreksleid(st)er en in aanwezigheid van de aalmoezenier, uitgewisseld rond thema’s als:
Wie ben ik?
Hoe ga ik om met mijn verleden?
Waar mag ik dankbaar om zijn?
Welke vreugden en zorgen houden mij vandaag het meest bezig?
Met wie of wat ervaar ik verbondenheid?
Hoe sta ik tegenover de mensen die mij het meest dierbaar zijn?
Hoe kan ik een bijdrage leveren aan de samenleving?
Welke waarden en normen dragen mijn bestaan?
Hoe kan ik nog evolueren als mens?
Wat zijn mijn sterktes en zwaktes?
Waar zoek ik houvast?
Helpt mijn geloofsovertuiging of levensfilosofie mij daarbij?
….
Iedereen die bereid is om – ongeacht de eigen levensbeschouwing /geloofsovertuiging - in gesprek te gaan over dit wezenlijke, over de essentie van waar het eigenlijk en uiteindelijk op aan komt in het mens-en-medemens-zijn, kan deelnemen aan een gesprekkenreeks.
Achtergrond
Voor veel mensen is de wereld van de gevangenis een ‘andere wereld’ waar ze niets mee (willen) te maken hebben. Er gaapt dan ook een brede kloof tussen de maatschappij en de gevangeniswereld. Het beeld dat de meeste mensen over de gevangenis hebben, is gevormd (en gekleurd) door de media. Daardoor weten we wel dat daar problemen allerhande zijn: overbevolking, personeelstekort, bejegening van mensen,…Onbekend is onbemind, zegt het spreekwoord. In het geval van mensen in detentie betekent ‘onbekend’ vooral: onbegrip, vooroordelen,… Terwijl het om mensen gaat, mensen zoals ieder van ons: met licht- en schaduwkanten, met zwakheid en hoop, met verlangen naar het goede en neiging ten kwade. Mensen die zoals wij gehoord, gezien, begrepen willen worden. Hoe kan die afstand, die kloof overbrugd worden? Wat helpt ons als maatschappij om gedetineerden als mens te blijven zien, ondanks alles?
Start van het project
Deze realiteit, deze vragen waren voor de gevangenisaalmoezeniers van Brugge in 2000, in de marge van de Vlaamse Kerkdagen, de aanleiding om de mogelijkheden te verkennen van een nieuw project. Zij zijn dagelijks getuige van de moeilijke leefomstandigheden in de gevangenis, en van het ‘vallen en opstaan’ van mensen in detentie. Daarom drukten zij de hoop uit dat vrijwilligers uit de brede samenleving en uit diverse geloofsgemeenschappen zouden ingaan op de vraag om in gesprek te gaan met gedetineerden. Zo is in 2001 voor het eerst een gespreksgroep van start gegaan in Brugge, en dit in een samenwerkingsverband tussen de Diocesane Dienst Gezinspastoraal bisdom Brugge, de Interdiocesane Dienst Gezinspastoraal, en de R. K. aalmoezeniersdienst. Sindsdien gaan er jaarlijks een tiental gespreksgroepen door. Honderden mensen van ‘binnen’ en van ‘buiten’ hebben met elkaar gedeeld over de diepere lagen en vragen van het leven. Met een jaartje uitstel door corona werd in april 2022 de 20e verjaardag van dit project gevierd in aanwezigheid van een grote groep vrijwilligers en sympathisanten.
‘In zijn naaktheid, zijn kwetsbaarheid, zijn berooidheid, doet de ander een appel op mij’
(E. Levinas)
Het project vertrekt vanuit de christelijke inspiratie, met een grote openheid voor andere levensbeschouwingen.
In die ontmoeting kunnen wij elkaar bemoedigen. Dit doen wij door met elkaar in gesprek te gaan rond zingeving en kwaliteit van het leven.
Zo willen wij - op basis van gelijkwaardigheid - elkaar beluisteren in wie wij ten diepste zijn .
Vanuit deze beknopte en krachtige verwoording kunnen we de visie verder ontvouwen:
- Tralies uit de weg wil tegemoet komen aan de droom van elke mens, binnen of buiten, om op verhaal te mogen komen, dat verhaal te mogen delen met anderen.
- Daartoe wordt een vrije ruimte gecreëerd, waarin de deelnemers elkaar kunnen ontmoeten op basis van gelijkwaardigheid.
- Dat veronderstelt een basishouding van respect en mededogen, waarbij niet geoordeeld of veroordeeld wordt. Daardoor kunnen alle deelnemers groeien in menswording en elkaar daarin bemoedigen.
- Doorheen de gesprekken ontstaat de mogelijkheid om genuanceerder te leren denken en spreken over goed en kwaad. De breuklijn tussen beide loopt niet tussen mensen maar dwars door ieder mens.
- Paus Franciscus verwoordt krachtig de inspiratie van Tralies uit de Weg: “een christen is iemand die bruggen bouwt in plaats van muren op te trekken”. Doorheen de gesprekken wordt de brug gebouwd tussen de gemeenschap binnen en buiten. Op die manier is Tralies uit de weg een uitdrukking van ons verlangen naar een verzoende en geheelde wereld.
In elke gespreksgroep van ‘Tralies uit de weg’ wordt thematisch, afwisselend en gestructureerd, via allerlei methodieken, en onder leiding van een ervaren gespreksleid(st)er en in aanwezigheid van de aalmoezenier, uitgewisseld rond thema’s als:
Wie ben ik?
Hoe ga ik om met mijn verleden?
Waar mag ik dankbaar om zijn?
Welke vreugden en zorgen houden mij vandaag het meest bezig?
Met wie of wat ervaar ik verbondenheid?
Hoe sta ik tegenover de mensen die mij het meest dierbaar zijn?
Hoe kan ik een bijdrage leveren aan de samenleving?
Welke waarden en normen dragen mijn bestaan?
Hoe kan ik nog evolueren als mens?
Wat zijn mijn sterktes en zwaktes?
Waar zoek ik houvast?
Helpt mijn geloofsovertuiging of levensfilosofie mij daarbij?
….
Iedereen die bereid is om – ongeacht de eigen levensbeschouwing /geloofsovertuiging - in gesprek te gaan over dit wezenlijke, over de essentie van waar het eigenlijk en uiteindelijk op aan komt in het mens-en-medemens-zijn, kan deelnemen aan een gesprekkenreeks.
Achtergrond
Voor veel mensen is de wereld van de gevangenis een ‘andere wereld’ waar ze niets mee (willen) te maken hebben. Er gaapt dan ook een brede kloof tussen de maatschappij en de gevangeniswereld. Het beeld dat de meeste mensen over de gevangenis hebben, is gevormd (en gekleurd) door de media. Daardoor weten we wel dat daar problemen allerhande zijn: overbevolking, personeelstekort, bejegening van mensen,…Onbekend is onbemind, zegt het spreekwoord. In het geval van mensen in detentie betekent ‘onbekend’ vooral: onbegrip, vooroordelen,… Terwijl het om mensen gaat, mensen zoals ieder van ons: met licht- en schaduwkanten, met zwakheid en hoop, met verlangen naar het goede en neiging ten kwade. Mensen die zoals wij gehoord, gezien, begrepen willen worden. Hoe kan die afstand, die kloof overbrugd worden? Wat helpt ons als maatschappij om gedetineerden als mens te blijven zien, ondanks alles?
Start van het project
Deze realiteit, deze vragen waren voor de gevangenisaalmoezeniers van Brugge in 2000, in de marge van de Vlaamse Kerkdagen, de aanleiding om de mogelijkheden te verkennen van een nieuw project. Zij zijn dagelijks getuige van de moeilijke leefomstandigheden in de gevangenis, en van het ‘vallen en opstaan’ van mensen in detentie. Daarom drukten zij de hoop uit dat vrijwilligers uit de brede samenleving en uit diverse geloofsgemeenschappen zouden ingaan op de vraag om in gesprek te gaan met gedetineerden. Zo is in 2001 voor het eerst een gespreksgroep van start gegaan in Brugge, en dit in een samenwerkingsverband tussen de Diocesane Dienst Gezinspastoraal bisdom Brugge, de Interdiocesane Dienst Gezinspastoraal, en de R. K. aalmoezeniersdienst. Sindsdien gaan er jaarlijks een tiental gespreksgroepen door. Honderden mensen van ‘binnen’ en van ‘buiten’ hebben met elkaar gedeeld over de diepere lagen en vragen van het leven. Met een jaartje uitstel door corona werd in april 2022 de 20e verjaardag van dit project gevierd in aanwezigheid van een grote groep vrijwilligers en sympathisanten.
‘In zijn naaktheid, zijn kwetsbaarheid, zijn berooidheid, doet de ander een appel op mij’
(E. Levinas)